تحولات جدید در اوکراین که این روزها در صدر اخبار جهان قرار دارد، ذهن دستگاه‌های دیپلماسی بسیاری از کشورها به خصوص قدرت‌های بزرگ را به خود مشغول کرده است. پس از بالا گرفتن درگیری‌هایی که منجر به سقوط «یانوکویچ» و بازگشت نارنجی‌ها به رهبری «تیموشنکو» شد، روسیه این تغییر یا به عبارت دیگر «طراحی غربی» را برنتابید. از آن‌جایی که اوکراین عمق استراتژیک روسیه است و این تحولات می‌توانست موقعیت ژئوپولیتیک روسیه را به شدت تحت تأثیر قرار دهد، مسکو تصمیم گرفت تا با اعزام نیروهایش به پایگاه نظامی در «کریمه» و الحاق آن از حیثیت سیاسی- استراتژیک خود دفاع کند که پس از الحاق کریمه، موجی از پیوستن به فدراسیون روسیه در شرق اوکراین به راه افتاد. نوع واکنش روسیه اگرچه ممکن است هزینه‌هایی را برای این کشور داشته باشد، اما به نظر می‌رسد برنامه‌ی مسکو در قبال غرب، یک طرح بلندمدت برای بازگشت به دوران قبل از سال 1990 میلادی باشد. همین مسأله که اساساً از رفتار پوتین در سال‌های اخیر قابل درک است، غرب را به تکاپو برای چاره‌اندیشی انداخته است که بحران اوکراین یکی از محصولات آن است. درگیری میان غرب و روسیه‌ای که از زیر آوار فروپاشی بیرون آمده است، به دلیل تأثیر بر ساختار آینده‌ی نظام بین الملل به سادگی قابل حل نیست. در این مجموعه‌ی پژوهشی، در چارچوب تحلیل کلان، به تأثیر ابعاد مختلف معادلات و منازعات بین المللی بر مسائل داخلی اوکراین و آینده‌ی بحران پیش رو و هم چنین تاثیر آن بر مذاکرات هسته‌ای ایران با کشورهای غربی و بحران سوریه پرداخته شده است.
