در روند تحولات نوین راهبردی ـ امنیتی حاکم بر قدرت بازدارندگی ایران، ژئوپلتیک منطقه خلیج فارس همواره در سطح تهدید ـ تنش قرار داشته است. برای اتخاذ استراتژی جامع مبتنی بر رویکرد اقتدارمحور و بازدارندگی مؤثر، لزوم توجه بیشتر به تأمین امنیت ملی از طریق تقویت توان دریایی، کاملاً احساس می‌شود.

جبران فقدان عمق راهبردی، پاسخ دوم هسته‌ای از طریق زیردریایی دلفین، تبدیل شدن قدرت دریایی تل‌آویو به مزیت نسبی این رژیم در منطقه و تسلط بر دریای مدیترانه، دریای سرخ و اقیانوس هند را می‌توان راهبردهای کلان رژیم صهیونیستی در نیروی دریایی خویش دانست.